حسرت

شاید در یکی از شبهای تهران

یا در قطاری به مقصد لیسبون

شاید هم در بیمارستانی در نیویورک

زمانی که مرگ

دستهای مهربانش را به سویم دراز کرده است

به یاد تو بیفتم

و حسرت تمام قلبم را پر کند

که چرا

بوسیدنت را به تاخیر انداختم

مهدی یکتا