لبه ی زندگی

در لبه ی زندگی ایستاده بودیم 

فردا وحشی تر از با هم بودنمان بود

این شعر را

از روی دست دیوار نوشتم

که ایستاد و فرونریخت

آنگاه، که تو رفتی!