ناپدید

دارم فکر می کنم یکی از باگای خلقت اینه که نمیشه یهو ناپدید شد. منظورم نامرئی شدن نیست، منظورم ناپدید شدنه، وجود نداشتن. یعنی یهو تموم شی، تو یه لحظه و جوری که اصلا انگار تا حالا وجود نداشتی. اثر انگشتت از همه ی لیوانایی که باهاشون چای خوردی پاک شه. کفشا و لباسات غیب شن. همه ی کلمه های که  نوشتی از همه ی دفترا و کتابا ناپدید شن. اگه دست کسی رو با عشق فشار دادی، اگه کسی را با تمام وجود در آغوش گرفتی، اگه با همه ی قلبت به کسی گفتی که دوستش داری، یادش بره. فراموش کنه فراموش کنی فراموش بشی.فراموشی کامل.

نمیشه فراموش گرد. نمیشه به گذشته برگشت. نمیشه یهو ناپدید شد. نمیشه و نمیشه و نمیشه. تا وقتی دنیا این قدر ناقصه ازم نخواه ایمان بیارم.

* دو تا نیسان پیاز خالی نکردی بفهمی دنیا دست کیه :/